نمایش خبر

image

 دلبستگی چیست؟

دلبستگی به پیوند عاطفی و عمیقی اطلاق می شود که کودک با مراقبین اولیه خود، به ویژه مادر یا پدر، برقرار میکند. این پیوند برای بقا و امنیت کودک بسیار حیاتی است و بر نحوه تعامل او با دیگران و دنیای بیرون تأثیرات طولانی مدتی دارد. بر اساس تئوری دلبستگی که توسط جان بالبی (Bowlby) مطرح شد، این رابطه در سال های اولیه زندگی شکل می گیرد و پایه گذار احساس امنیت و اعتماد در کودک است.

چند نوع سبک دلبستگی داریم ؟


نحوه شکل گیری امنیت در چرخه دلبستگی

شکل گیری امنیت در چرخه دلبستگی به وسیله پاسخگویی مناسب مراقب اولیه ( والدین ) ،  به نیازهای کودک ایجاد می شود. این پاسخ ها می توانند شامل بغل کردن، تغذیه، مراقبت از کودک هنگام اضطراب و حفظ ارتباط نزدیک باشند. هنگامی که مراقب به نیازهای کودک با دقت و توجه پاسخ می دهد، کودک به تدریج اعتماد می کند و احساس امنیت می کند. این امنیت نه تنها به بقا کمک می کند، بلکه به کودک اجازه می دهد تا در مواجهه با چالش ها و تهدیدات، به مراقب خود پناه ببرد و احساس اطمینان داشته باشد .

تفاوت دلبستگی ایمن و ناایمن

دلبستگی ایمن زمانی رخ می دهد که کودک احساس کند مراقب ( والدین ) او همیشه در دسترس است و به نیازهایش پاسخ می دهد. کودکانی که دلبستگی ایمن دارند، قادر به استقلال هستند و در مواقع اضطراب به مراقب خود پناه می برند. در مقابل، دلبستگی ناایمن زمانی ایجاد می شود که پاسخ های مراقب به نیازهای کودک ناهماهنگ یا بی توجه است. دلبستگی ناایمن می تواند به اشکال مختلفی مانند دلبستگی اجتنابی، اضطرابی یا سردرگم بروز کند. کودکان با دلبستگی ناایمن ممکن است در روابط اجتماعی و عاطفی مشکلات بیشتری داشته باشند و قادر به مقابله با استرس ها نباشند .

 

دلبستگی نا ایمن چه تاثیراتی در زندگی فرد دارد ؟


تأثیر سال های اول زندگی در دلبستگی

سه سال اول زندگی برای شکل گیری دلبستگی حیاتی است. در این دوران، مغز کودک به شدت در حال رشد است و تجربه های اولیه او تأثیرات عمیقی بر ساختارهای شناختی، عاطفی و اجتماعی دارد. کودکانی که در این دوران دلبستگی ایمن دارند، معمولاً توانایی بهتری در مدیریت احساسات و برقراری روابط مثبت دارند. در مقابل، کودکانی که در این دوران دلبستگی ناایمن تجربه می کنند، ممکن است در مراحل بعدی زندگی با مشکلاتی مانند اضطراب، افسردگی و مشکلات در روابط بین فردی مواجه شوند .




                                                                                                                            


تأثیر دوران بارداری در دلبستگی

دوران بارداری تأثیر زیادی بر دلبستگی کودک دارد. تحقیقات نشان می دهند که محیط بارداری و پاسخ های مادر به جنین می تواند بر روابط اولیه کودک و مادر تأثیر بگذارد. استرس های مادر در دوران بارداری ممکن است به ایجاد دلبستگی ناایمن منجر شود. همچنین، تعاملات احساسی و فیزیولوژیکی مادر با جنین در دوران بارداری به گونه ای می تواند پایه گذار ارتباطات اولیه کودک با مادر باشد .

تأثیر پاسخ به نیازهای اولیه کودک بر دلبستگی

پاسخ به نیازهای اولیه کودک مانند بغل کردن، شیردادن و از پوشک گرفتن می تواند به ایجاد دلبستگی ایمن یا ناایمن تأثیرگذار باشد. والدینی که به طور حساس به نیازهای کودک پاسخ می دهند، زمینه ساز شکل گیری دلبستگی ایمن می شوند. در حالی که بی توجهی یا پاسخ های ناهمسان به این نیازها ممکن است به دلبستگی ناایمن منجر شود. به ویژه در دوران نوزادی، رفتارهایی مانند نوازش، تماس فیزیکی و تأمین نیازهای تغذیه ای به کودک کمک می کند تا احساس امنیت کند و رابطه ای محکم با مراقب برقرار سازد .

بغل کردن کودک در نوزادی باعث لوس یا بغلی شدن او می شود ؟


چگونه دلبستگی ناایمن به کودک آسیب میزند؟

دلبستگی ناایمن می تواند اثرات منفی زیادی بر رشد روانی کودک داشته باشد. کودکانی که دلبستگی ناایمن دارند، ممکن است در تعاملات اجتماعی و روابط بین فردی دچار مشکل شوند. این کودکان ممکن است در مدیریت احساسات خود و مواجهه با اضطراب و استرس دچار مشکلاتی شوند. علاوه بر این، دلبستگی ناایمن می تواند به مشکلات رفتاری و هیجانی در بزرگسالی منجر شود، از جمله افزایش خطر ابتلا به اضطراب، افسردگی و مشکلات در ایجاد روابط عاطفی سالم
                                                                                                                            


چگونه می توان تشخیص داد سبک دلبستگی کودک ایمن است یا نا ایمن ؟

کلینیک روانشناسی مهرک، یکی از مراکز معتبر و متخصص در شهر تهران است که با استفاده از رویکرد درمانی تراپلی و به کمک تست مارشاک، خدمات تشخیص و درمان سبک دلبستگی کودکان را ارائه می دهد.

این کلینیک، با بهره گیری از روش های به روز و علمی، توانایی تشخیص سبک دلبستگی کودک را دارد و در صورت لزوم، برنامه های درمانی حرفه ای و تخصصی را برای بهبود روابط عاطفی و روانی کودک طراحی و اجرا می کند.

 

 

نتیجه گیری:

دلبستگی ایمن نقش اساسی در سلامت روانی و اجتماعی کودک ایفا می کند. پاسخگویی حساس و مناسب والدین به نیازهای اولیه کودک در سال های اولیه زندگی می تواند به ایجاد دلبستگی ایمن کمک کند. در عین حال، دلبستگی ناایمن می تواند تأثیرات منفی و ماندگاری بر زندگی کودک بگذارد. از این رو، والدین باید توجه ویژه ای به تعاملات اولیه خود با کودک داشته باشند و به طور مداوم به نیازهای عاطفی و جسمی او پاسخ دهند.